มือไกวเปล โอละเห่ลูกหล่า
อยู่หัวไร่ปลายนา หญ้าคาบังฝน
บ่มีโซฟาฟ่อง มีแต่สองมือจนๆ
สิกล่อม หน้ามนให้นอนหลับสบาย
เติบโตเป็นสาว ผู้บ่าวมาลุมล้อมเพิ่น
เด่มือขอเงิน แม่นี้ กะยื่นให้
แต่ห่าลางมื้อ แม่บ่ได้ดั่งใจ
เจ้ากะด่าตะคอกใส่ บ่เห็นใจแม่เลย
มือที่แม่เคยหอม เจ้ากลับมาซ้อม มาตีแม่
เท้าที่แม่ดูแล เจ้าถีบอีแม่จนหัวคะมำ
ปาก ที่เคย ป้อนข้าว เจ้าด่าเจ้าเว่าบาดใจช้ำ
เว่าใส่แม่จ่ำๆ บ่อยากมีแม่จนๆ
มือไกวเปล โอ้ละเห่ลูกหล่า
ให้เจ้ากลับใจสา แม่สิให้อภัย
ให้เบิดลมผุ่นบ้อ จั่งสำนึกน้ำตาไหล
เคาะกะโลงเอิ้นใส่ แม่คงบ่ได้ยิน
มือที่แม่เคยหอม เจ้ากลับมาซ้อม มาตีแม่
เท้าที่แม่ดูแล เจ้าถีบอีแม่จนหัวคะมำ
ปาก ที่เคย ป้อนข้าว เจ้าด่าเจ้าเว่าบาดใจช้ำ
เว่าใส่แม่จ่ำๆ บ่อยากมีแม่จนๆ
มือไกวเปล โอ้ละเห่ลูกหล่า
ให้เจ้ากลับใจสา แม่สิให้อภัย
ให้เบิดลมผุ่นบ้อ จั่งสำนึกน้ำตาไหล
เคาะกะโลงเอิ้นใส่ แม่คงบ่ได้ยิน